ผญาปรัชญา
การงานนี้ อุปสรรคแสนหมู่ เกิดเป็น คนต้องสู้
อย่าถอยร่นหลีกหนี
แปลว่า เกิดเป็นคนต้องหนักเอาเบาสู้
บุญ บุญนี้บ่แหม่นของแบ่งได้ ปันแจกกันแหล่ว บ่อห่อน
แยกออกได้ คือ ไม้ผ่ากลาง
คือจั่งเฮากินข้าว เฮากินเฮาอิ่ม บ่แหม่นไป
อิ่มท้อง เขาพุ้นผู้บ่กิน
แปลว่า บุญ ผู้ใดสร้างผู้นั้นได้รับ
ไม่สามารถแบ่งปันได้เหมือนสิ่งของ เหมือนข้าวผู้ใดกินผู้นันอิ่ม
ฝนตกยังฮู้เอื้อน นอนกลางคืนยังฮู้ตื่น ความทุกข์
ยังฮู้เตื้อง มี ขึ้นเมื่อลุน
แปลว่า ฝนตกยังซาได้ นอนหลับยังรู้ตื่น
ความทุกข์ก็มีโอกาสกลายเป็นสุขในวันข้างหน้า (ถ้าพยายาม)
ตกกะเทินว่าได้เฮียนแล้ว สิเฮียนเหมิดสู่ซ่อง เฮียนให้
เผิ่นได้ย่อง เหมิดถ้วนคู่สู่แนว
แปลว่า มีโอกาสได้เรียนแล้วต้องเรียนให้รู้จริงทุกอย่าง
ตกกะเทินว่าได้สู้ บ่ถอยหลังให้เขาว่า นับแต่มื้อสิก้าว
ไปหน้าบ่ถอย
แปลว่า เมื่อได้สู้แล้วไม่มีถอยให้ใครดูถูกได้
ให้เจ้าคอยเพียรสร้าง เสมอแตนแปงซ่อ ให้สร้างก่อสืบไว้
เสมอเผิ้งสืบฮัง
แปลว่า ให้ขยันสร้างตัวเหมือนผึ้งสร้างรัง
ขอบคุณข้อมูลจาก : http://www.baanmaha.com/คำผญา-ปรัชญาภาษาอีสาน/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น