ผญาไม่มีสัมผัส

ผญาไม่มีสัมผัส

น้องนี้แนวมาลาตั้ว     ดวงงามจับกิ่ง

ฝนบ่มาหยาดย้อย     บานได้กะเหี่ยวดาย

ว่าบ่มีเครือเกี้ยว     เซิงแพสังมาก่าน

ทางหลังแม่นก่านซู้     ทางหน้าแม่นก่านเมียบ้ออ้าย

ซาดที่เป็นมณีแก้ว     มหานิลลูกประเสริฐ

บ่มีคำฮ่อแก้ว     มณีนั้นกะบ่เฮือง

เก้าสิแจ้งสิบสิแจ้ง     อย่ามีเมฆมาบัง

อย่าได้มีลาหู     เบียดเบียนประจันทร์ได้

ไม้บ่ทันแทกด้าม     อย่าฟ้าวฮ่าวหวนตัด

เหลียวบ่ถึงภายลุน     สิเกิดมีเมื่อหน้า

เห็นว่าได้หน่วยแก้ว     อย่าประเอิบใจหลาย

ลางเทือฮงฮงใส     หน่ายดวงบ่มีฮู้

กินให้พิจารณ์ไว้     คะเนดูสามส่วน

นอนให้คิดสี่ด้าน     คะนิงแจ้งจั่งนอน

ซาดที่แนวนามบ้ง     เปื่อยโตกาสิตอด กินแหล่ว

เปี๋ยงบ่เฮ็ดจังม้อน     เอาใยหุ้มห่อโต

ยามเมื่อเป็นมันอ้อน     ไผกะซอนเสียมใส่

บาดเป็นมันอีโม้     ไผกะหิ้วกะต้ากาย

ขอบคุณข้อมูลจาก : หนังสือผญาห่อโคลง โดย ประมวล พิมพ์เสน